شناسایی، معرفی و تصویرسازی از یک «گنجینه انسانی ناشناخته جهانی»/ قدم نخست، بازشناسی قدرت

شهرام گیل‌آبادی در ابتدا به بی بدیلی ایران از لحاظ ظرفیت و داشته‌های میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی در جهان اشاره و آن را یک «گنجینه انسانی ناشناخته جهانی» معرفی می‌کند.

او درباره اهمیت برگزاری این جشنواره می‌گوید: اهمیت برگزاری این جشنواره شناسایی، معرفی و تصویرسازی از این گنجینه جهانی بی بدیل است که می‌تواند بسیاری از انسدادها، مشکلات و مصا‍یب بشری را نیز حل کند.

گیل‌آبادی در ابتدا اهمیت محیط‌شناسی از شرایط موجود سه حوزه میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی را به‌منظور ‍پی بردن به استراتژی مهم جشنواره مورد تاکید قرار می‌دهد و اضافه می‌کند: به این دلیل که نگاهمان به این سه حوزه دون و توسعه یافته نیست، پس این گنجینه در توسعه یافتگی کشور نیز جایگاه جدی ندارد. اگر بخواهیم این ظرفیت بی بدیل نقش جدی در توسعه ملی و همچنین توسعه انسانی ایفا کند باید در ابتدا این قدرت را خودمان بازشناسی کنیم و پس از پی بردن به قدرت آن در شناسایی، معرفی و ساخت تصویر جامع همه دست به دست هم دهیم.

بلوغ در شیراز و رسیدن به کارکردهای ملی و بین‌المللی در سال‌های آتی

کارگردان نمایش «یک دقیقه و سیزده ثانیه» ادامه می‌دهد: در دنیا ایران را به‌عنوان کشوری بی بدیل و بی‌همتا می‌شناسند، اما اگر چرایی آن را بپرسیم حرف‌های کلی از مکان‌ها و موقعیت‌هایی می‌شنویم که سالیان سال است در همان اندازه باقی مانده‌اند؛ اگر به واسطه کارهایی مانند برگزاری جشنواره تصویری واقعی از ظرفیت‌های کشور در این سه حوزه تولید شود، بسیاری از مشکلاتی مانند اشتغال خانوار، اقتصاد ملی و محلی همچنین مشکلات فرهنگی کشور قابل حل شدن است.

او با بیان اینکه انتظار ما این است که این تصویرسازی غایی در چشم‌انداز نظام محقق شود، می‌گوید: این جشنواره در دو سالی که برگزار شده است، در حد خود توانست کارکرد داشته باشد؛ اما کارکرد این جشنواره تا رسیدن به نقطه غایی فاصله بسیاری دارد. امیدواریم جشنواره در شیراز به بلوغ خود برسد و در دوره‌های آتی بتواند کارکردهای ملی و بین‌المللی خود را نشان دهد.